انقلاب فرانسه و تئاتر به مثابه ی ابزار تبلیغات : «سافو» (1794) نوشته ی کُنستانس پیپله

اسطوره­ها و افسانه­ها به تناسب ملزومات تاریخ و جامعه دگرگون و بازپرداخت می­شوند. مقاله­ی حاضر نشان می­دهد چگونه کنستانس پیپله، پرنسس دو سلم (1845 ـ 1767) از دست پروردگان فلاسفه­ی عصر روشنگری و ستایشگر آرمان­های انقلاب فرانسه، داستان زندگی سافو، شاعر بزرگ یونان باستان را دستمایه­ی اولین اثر مهم خود قرار می­دهد تا شخصیتی مطابق با انتظارات جامعه­ی فرانسه، پس از انقلاب 1789 ارائه کند. این سافو، تنها یک عاشق شکست خورده نیست بلکه او یک مبارز و انقلابی­ست. در این راستا، خواهیم دید که چگونه باورهای نویسنده­ی جوان با راهبرد فرهنگی نظامهای سیاسی حاکم (استفاده­ی ایدئولوژیک از تئاتر) همخوانی دارد. بدین ترتیب، داستان عاشقانه­ی سافو بستر یک تراژدی می­شود که بر اندیشه­های روشنگری تاکید می­کند، علیه اشکال نوین پدرسالاری هشدار می­دهد و خرافه­های مذهبی را محکوم می­سازد. مقایسه­ی این تراژدی  با آثار دو نویسنده­ی زن دیگر(مادام دو بوفور و مادام دو استال)، بداعت آن را بهتر آشکار می­سازد و نشان می­دهد چطور هر کدام از این نویسندگان داستان سافو را بنابر نظر و عقیده­ی خود عوض کرده­اند.